Πριν από μια περίπου εικοσαετία το καλοκαίρι στην Κύπρο ήταν αλλιώτικο.
Ήταν μια περίοδος πανέμορφη. Κανένα ψέμα, καμιά υποκρισία… μια εποχή αυθεντικότητας.
Από τότε έχουν αλλάξει πολλά. Και κυρίως οι άνθρωποι. Το καλοκαίρι που βιώνουμε μέσα σε ακριβοπληρωμένα σκάφη… έτοιμο φαγητό και ξενόφερτες συνήθειες, δε μπορεί να είναι αυθεντικό. Και αν το ψάξεις έστω και λίγο… ούτε καλοκαίρι μπορεί να είναι.
Είναι η αδυναμία της Κυπριακής Κοινωνίας να συμφιλιωθεί με τον ήλιο, με το δυόσμο και την μαντζουράνα… με τη γραφικότητα των χωριών… και την οικογενειακή θαλπωρή. Ζούμε, κατακαλόκαιρα, σε μια εποχή, που έχει κολλήσει επάνω μας, χωρίς οποιαδήποτε δύναμη να την εξωραΐσει με ψεύτικα χαμόγελα και αποτυχημένα οράματα.
Τις στρεβλώσεις ενός άλλου καλοκαιριού βιώνουμε.
Αλλιώτικα ζούσαμε το καλοκαίρι. Όλα σε κοινή θέα και κοινή ακρόαση… στα χρόνια της αθωότητας. Χωρίς στρεβλώσεις και αρχοντοχωριατισμούς.
Απλά… και όμορφα, αναπολούμε τα καλοκαίρια των παιδικών μας χρόνων. Με επιπλέουσες καρπουζόφλουδες, νοσταλγοί του ονείρου, των φλεγόμενων ερώτων, και των πολύωρων διασκεδάσεων στην παραλία.
Καμιά υποκρισία, κανένα ψέμα… Όλα αυθεντικά και ερωτικά.
Καμιά ανομία κρυμμένη βιαστικά στα αρχεία… και στις τυπικότητες.
Η απέραντη ομορφιά του παρελθόντος έχει πάψει να υφίσταται.
Ζούμε σε μια εποχή έτοιμη να καεί κάτω από ξένους ήλιους.
Να πνιγεί μέσα σε αναγγελίες ψεύτικων υποσχέσεων. Μια εποχή που καθημερινά την απειλούν οι εφιαλτικές εξαγγελίες των πολιτικών, των αυτόκλητων δικαστών και των κατευθυνόμενων κομματικών ταγών.
ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ..
About The Author
